#7 Op pad

In onze vorige blog vertelden we het goede nieuws! Ze zei ja! Ook vertelden we dat we weer afspraken met Kimberly in het gezellige Gent, waar ze ons overviel met een pakketje en superlieve tekeningen van haar kinderen. Ontroerend en we kunnen dan ook niet vaak genoeg zeggen hoe bijzonder dit is. Ook waren er allemaal brieven en tekeningen waarop vragen gesteld werden door de kinderen aan ons. We beloofden eens langs te komen voor een ontmoeting, en dat hebben we gedaan!

Alvorens te vertellen willen we graag iets verduidelijken. De data, tijden en verhalen in de blogs kunnen soms iets achterlopen op de werkelijkheid. Wellicht kan je voorstellen dat niet alles direct verteld kan worden. We proberen dan ook zo open mogelijk te vertellen over wat we wel kunnen en/of willen delen.

Met het weer van nu, niet voor te stellen maar het was prachtige dag toen we afspraken met Kimberly. Nu niet alleen met haar en haar man, maar met het hele gezin. Met knikkende knieën naar een plekje ver verstopt in België, waar je tussen de landweggetjes het dorpje in zal rijden. We delen vaak onze live-locatie als we gaan rijden vanuit Nederland, dus ze konden precies zien wanneer we aankwamen en dat hebben we geweten. Vijf hele lieve snoetjes stonden in het raamkozijn te stuiteren, vier kindjes en Arno de hond. Hoe spannend ook, we stapten uit en werden direct warm onthaald. Eenmaal binnen stond de grote houten tafel opgedekt met een uitgebreide brunch. Dat is leuk aankomen na zo’n reis! Gelijk weer even duidelijk met wat voor warmhartige mensen we te maken hebben. Eenmaal aan tafel moest het ijs voor de kinderen nog even breken. Voor het raam ging het wel, maar eenmaal zo dichtbij was het toch even spannend. En niet alleen voor hun, wij waren ook ontzettend in spanning. Maar zoals altijd volgt er een grap en een grol en komt iedereen los.

Terwijl er lekker gegeten werd bedachten wij te hebben beloofd vragen te beantwoorden die op de brieven en kaarten stonden die wij hadden gekregen. We hadden ze meegenomen en gingen braaf elke vraag langs die ze bedacht hadden. Vragen als: Willen jullie een jongen of een meisje? Gaan jullie het kindje dopen? Wat voor werk doen jullie? Maar ook logische vragen als de naam van de baby, gaan we elkaar later nog zien en gaan we een keer samen wat leuks doen? Vragen om over na te denken, maar we konden ze dan ook allemaal beantwoorden. Op de laatste vraag of we wat leuks zouden doen hadden we wat voorbereid. We zouden met zijn allen naar Boudewijn Seapark gaan. En toen er beseft werd dat we dat ook echt vandaag gingen doen wisten we zeker dat het spannende eraf was. 

Terwijl Kimberly en haar man de tafel afruimde, wilden de kinderen zo’n beetje alles laten zien. Hamsters, cavia’s, wandelende takken, planten, zwembad, gras, boomhut, speelgoed, konijnen, etc. Terwijl we uiteindelijk uitkwamen op de trampoline begonnen de twee oudste kinderen te dansen met hun mobiel. Het bleek Tik Tok te zijn! Voor ons een totale verbazing gezien we met ons leeftijd dachten bij te lopen maar dat blijkt nog sneller te gaan dan gedacht. We konden dan ook niet laten te vragen wat het is en voor we het wisten stonden we volop te dansen in de tuin! Heerlijk! 

Toen de uitgebreide rondleiding voorbij was gingen we de auto in, op naar Seapark! Wel leuk, want het is dus een soort Dolfinarium met ook een aantal attracties als botsauto’s en een achtbaantje. Zeker deze laatste was dan ook erg populair! Een leuk en gezellig dagje om elkaar beter te leren kennen en ook vragen te stellen. En we moeten toegeven, het blijkt een hele onderneming om met een gezin even naar een park te gaan! Dus dat hebben we bij deze kunnen oefenen. Na meerdere attracties zijn we ook naar een mooie dolfijnenshow geweest. En hoewel de dag vorderden liepen we alsof het allemaal al snel normaal was hand in hand met de kinderen. Stiekem beelden we ons al een beetje in hoe dat later zou zijn. Heerlijk! Na de tweede show deden we nog een rondje en kwamen we bij de voor ons inmiddels beruchte paardenparcours. De jongste wilde wel graag op het paardje van staal een ritje maken op een soort rails. Alle paardjes gingen op en neer de baan over, maar hoe lachwekkend en sneu tegelijk ook. Deed haar paardje helemaal niks. Het bewoog amper en het voelde een uur te duren voor het paardje ooit terug kwam met een toch wel teleurgesteld gezicht. Zo snel als dat bij kinderen kan gaan was het ook zo weer over en hebben we ontzettend veel gelachen en gekletst in het park. Na wat uren te slenteren en een rommelende maag zijn we richting huis gegaan. We hebben nog even een frieteke gedaan met zijn allen bij de voor hun bekende snackbar om de hoek. 

Wauw wat een dag! Vol prikkels, spanning maar vooral met veel plezier namen we weer afscheid. Een hele dikke knuffel voor iedereen en de auto weer in op weg naar huis. Aan de straat zes zwaaiende blije gezichten en een blaffende Arno. Wat een stel bij elkaar, zo bijzonder! 

Nadat we thuis kwamen werd er al snel weer een nieuwe afspraak gepland. Maar alvorens die afspraak moeten we nog een hoop minder leuke dingen regelen en uitzoeken. Gelukkig hadden we ons al grotendeels voorzien van kennis en voorbereidingen waardoor we precies wisten wat de vervolgstappen zouden zijn. Maar voor we de boeken in duiken gaan we eerst lekker terug genieten van een leuke dag in België!